Intermezzo

Intermezzo Ik sta voor de etalage van een boekwinkel en zie diverse katholieke en christelijke titels. Hier hub ik dus afscheid van genomen. Bibliotheken vol boeken zijn er geschreven aangaande alle theologische onderwerpen die je maar kunt bedenken, het is een wereld van waarheidsvinding, ethiek, vroomheid en uitleggerij (eschatologie). Nadat ik na tien jaar het boek van Carotta had gelezen, stortte deze wereld compleet voor mij in. In die tien jaar bekeerde ik mij weer tot de RK kerk, en werd weer gelovig. Na drie jaar kerkgang en het ondanks inspanning niet kunnen vinden van religieuze inspiratie in de kerk, las ik opnieuw Carotta en nog enkele andere werken aangaande de eerste eeuw van het christendom. Daarnaast had ik ook Daniel Bennett gelezen over de evolutietheorie en geluisterd naar de hoorcolleges op CD van Herman Philipse over godsdienst-filosofie. Wanneer het evangelie gebaseerd is, geplagieerd op, de levensgeschiedenis van Julius Caesar, en wanneer zeer vele christenen geloven dat de gebeurtenissen die in het evangelie worden beschreven gebaseerd zijn op een kern van waarheid, en dan met name die welke genoemd worden in de twaalf artikelen van het geloof, is dat niet iets dat mij kan inspireren tot op het bot van mijn religieuze gevoelens. Anderen kunnen daar blijkbaar wel in meegaan, want mensen die ik hierover sprak reageerden met een “nou en” en bleven gewoon naar de kerk gaan. Weer anderen, uit de orthodoxe hoek, wilden er niet eens naar luisteren, en vonden elke vergelijking tussen hun Jezus en Julius Caesar een ongehoorde godslastering. Ik schaar mij achter Spinoza en Goethe enerzijds, en achter de evolutionisten zoals Bennett, anderzijds. Inmiddels heb ik ook afscheid genomen van de Vrijmetselarij. Hun beroep op de Opperbouwmeester des Heelals, hun oproep zich op te maken tot de bouw van leven en wereld, die deze Opperbouwmeester ons laat zien als een te voltooien bouwwerk, ook daarin kan ik mij niet vinden. Maar dat zou nog tot daaraan toe zijn, en ik respecteer hun streven dan ook, maar ik ben onmachtig om van harte mee te doen aan hun bijeenkomsten als een broeder onder hen, want ik voel me er een vreemde eend in de bijt. Dat ligt niet aan hen, maar aan mij, want mijn hele leven heb ik al moeite gehad bij te “gedragen” in drukke gezelschappen en echte vrienden heb ik nog nooit kunnen maken. Er blijft mij weinig “geestelijks” en/of “spiritueels” over, en ik kan me er dan ook niet meer mee bezighouden omdat het mijn belangstelling niet meer heeft. In de volgende hoofdstukken van deze blog zal ik proberen uit te leggen hoe dat komt.